Çalıştıkları kurumların imkanlarını kendi işlerinde kullanıp, resmi araç ve gereçleri hizmetlerinde sananlar, buna göz yumanlar tüyü bitmedik yetimin hakkını aldıkları maaşla, yedikleri ekmekle boğazlarından rahatça geçeceğine inanlar, elbet bir gün gırtlak kanseri olacaklardır.

Görmeyen göz, işitmeyen kulak, hissetmeyen azalar elbet İlahi adalet önünde bir gün hesap verecektir.

İnsanlar şeref haysiyet ve namusları için yaşarlar, para için kendilerini satanlar, mevki ve iş sahibi olmak itibar kazanmak ve bu imkanlardan faydalanmak için maske takanların elbet bir gün maskeleri düşecektir.

Aldığımız her kuruşun hakkını vermek, mesaimizi, çalıştığımız kurum ve kuruluşlardaki görevimiz dahilinde yerine getirmek elbette en büyük vatani görevimizdir.

Dağın başında aç kalmış çobandan, evine ekmek götüremeyen yaşlı amcadan, çocuğuna okul kıyafeti alamayan bacımızdan, kışın sokakta titreyen evsizden ne kadar bizler sorumluysak, onların hakkını yiyen, devletten aldıkları maaşın hakkını vermeyen, kendi menfaatleri için mesailerini kendi işlerinde harcayan insanlarda o kadar sorumludur.

Memleketin her sorunu bizimde sorunumuz olmalı, akşam kafamızı yastığa koyduğumuzda bugün Allah için ne yaptım derken, bugün Memleketim için Dünya için de ne yatım, aldığım maaşı hak ettim mi? yaptığım işin hakkını verdim mi? Bugün boğazımdan haram lokma geçti mi? Mesaimi kendim için mi yoksa maaş aldığım kurum için mi harcadım diye sormalıyız !

Vatanı Milleti için çalışan, aldığı her kuruşun hakkını veren, gece gündüz demeden Ülkesi için emek harcayanların önünde saygı ile eğilir, ellerinden öperiz.